Not Shaken but Stired

Uit de pilot hebben we voornamelijk weten te halen dat Padstow of ankeren bij st Yves onze enige optie is om naar zuid Engeland met een tussen stop te komen. Als we dan de weerberichten nogmaals bestuderen lijkt het slimmer om ineens naar Newlyn te zeilen. Betekent wel een nachtje door. Maar dan hebben we niet de kans om een week in Padstow vast te liggen. Dit is nl ook nog eens een getijde haven waar je alleen bepaalde tijden weer kan vertrekken. Op het weerbericht wordt eerst 20 knopen wind gegeven maar die zal in de middag wat afnemen naar 15 en zelfs in de avond naar 10 knopen of minder. Smorgens staat er nog bewolking bij en vanaf het middaguur zou de zon moeten gaan kijken.

We wandelen nog door het Centrum van Mildford Haven, wat alleen een straat met wat winkels en kappers betekent. Terug lopen we langs het water waar een soort van boulevard is aangelegd met een klein park.

Het dock van Milford haven heeft 2 uur voor hoog water een “freeflow” die is vandaag tot 9:45 uur. We besluiten om half 9 los te gooien en langzaam de rivier af te varen zodat we als het goed is tegen de tijd dat we buiten zijn de stroom mee gaan krijgen. Het is zwaarbewolkt maar we hopen dat we de zon gaan zien vandaag.

Als we uit de luwte van de rivier zijn en 2 grote tankers voor hebben laten gaan zeilen we met 1 rif in het grootzeil en het voorzeil een stuk ingerold onze koers naar het zuidwesten. De wind is noordwest en zal naar west draaien volgens het weerbericht. Golfhoogte max 2 meter.

Ja ja, Er staat af en toe een kleine 6 bft en de zee is weer chaotisch. Af en toe golven echt wel hoger dan 2 meter. Soms krijgen we een zoutwater douche in de kuip omdat we halve wind varen en de golven dwars op de boot staan. Het is een hobbelig geheel tot zeker laat in de middag. Wel zien we steeds meer blauwe lucht onze kant op komen. Dat geeft moed dat de wind er vast wel uit zal gaan.

De wind is ook nog niet zo erg maar de rommelige en af en toe best hoge dwars golven maakt dat je je toch wel schrap zet elke keer.

Ondertussen proberen een stel dolfijnen ons wat afleiding te bezorgen door flink om de boot heen te zwemmen en soms in tweetallen door de golven te springen. Het lijkt wel een prive show die ze opvoeren.

Tegen de avond worden golven eindelijk rustiger, kunnen we ook iets ruimer varen. Wel krijgen we iets meer stroom tegen maar we blijven gemiddeld toch bijna 7 knopen over de grond gaan.

Als we naast het land “Cornwall” zitten wordt het nog rustiger, kan ik het eten opwarmen. Daar zijn we inmiddels wel aan toe.  We zien nog een zeilboot voor ons waar we op in lopen. Bij Lands End is de zon volledig onder, een klein maantje staat aan de hemel. Steeds meer sterren worden zichtbaar. Het is wel erg donker en op de kant zijn naast de verlichte tonnen en opstanden veel lampjes te zien. Op eens zien we een heel klein lampje onze kant op komen, geen ais, of is het een ton, nee, nee, of ja toch het is een zeilboot met wel een heel zwak toplicht. De boot die voor ons zit heeft gelukkig wel AIS maar echt goede verlichting zien we niet. De wind neemt steeds verder af en de stroming toe. Omdat het heel donker is proberen we zo lang mogelijk te zeilen tot het moment rond 2 uur, de wind volledig wegvalt. We toch de zeilen maar opbergen, die klapperen alleen maar, en de motor starten. Een soort van russisch roulette gaan we nu in want de visbolletjes zullen we echt niet opmerken nu.

Als we uit de vaarroutes zijn en baai bij Pezance invaren komt er weer wat wind. We zetten alleen de fok en de motor uit. Zo dobberen we langszaam de baai in in afwachting op meer licht. We willen ook het anker niet in het pikke donker op een onbekende plek laten vallen.

In de schemer ochtend komen we bij Newlyn en laten voor de haven in de ankerbaai ons anker vallen.

Zo eerst een paar uur slapen en dan zien dat we een plekje in de haven krijgen.