Achter het anker in Noorwegen

 

Noren die we in Sandefjord en Stavern hebben ontmoet geven aan dat het bij het eiland Jomfruland erg mooi is. Dit hadden we ook al van een Noor in Frederiksstad gehoord. We besluiten daar heen te zeilen. Mogelijk krijgen we dan toch het echte noorse natuurgevoel. We moeten wel weer tegen de wind in. Een flinke klap naar buiten met best nog flinke golf en erg onrustig. Lijkt wel of de golven 2 richtingen op gaan. Er staat ook wel wat stroming mogelijk dat het daarmee te maken heeft. Als we overstag gaan en anders op de golven komen te zeilen gaat het lekkerder en gaan we ook snel de goede kant op. Bij 2 staken tussen een paar eilandjes door om dan het zeil er af te halen en het laatste stukje tussen de rotsen door naar het haventje van het eiland. Wij zien een hoop geklots en wederom veel speedboten in de haven. Het anker wordt uitgegooid. Het zekere voor het onzeker. Jan en Thea gaan wel aan een steiger liggen. We zoeken ze eind van de dag met de rubberboot op voor een kuipborrel. Het is een prachtig landschap. Jan en Thea hebben het eiland over gefietst en gaan vanavond naar de andere kant waar de uitkijktoren staat. Het eiland is ontstaan door kiezels die zich hier al miljoenen jaren hebben verzameld.

 De komende 3 dagen wordt er geen wind voorspeld. Van onze zeilvrienden Nico en Marianne hebben we een havengids van Noorwegen gekregen. Bij de borrel wordt gekeken waar we morgen naar toe gaan. Eerst vinden we een plekje maar daar hangt een kabel over op een hoogte van 20 meter. Dat is met onze mastlengtes niet handig. Nog een ander plekje valt ook af dat lijkt in het hoogseizoen wel erg krap dan gaan we voor nummer 22 in het boek, Langoykilen aan het eiland Langoy. 

Navigeren tussen 2 rotsen door dan over de baai naar een smalle ingang. Volgens de kaart 15 meter breed en 3 meter diep. We zien voor ons een zeilboot naar binnen varen. Als we op de AIS kijken is deze 15 meter lang. Wij moeten er dus ook in kunnen. Als we voor het gaatje komen is het echt wel smal en naast het gaatje zie je de rotsen naast de boot onder water liggen. Heel voorzichtig varen we erin. Zonder schade en met voor ons een prachtig plaatje. Er ligt 1 boot in de eerste kom. Daar laten wij ook het anker zakken. Maar niet nog meer avontuur om ook nog verder door te varen. Het gezegde in Zweden en Noorwegen is wel of je hebt een rots geraakt of je gaat er 1 raken maar laten we dat nog maar uitstellen zo’n eind van huis. We roeien met de rubberboot door de diverse anker plekjes. De noren liggen ook met een hekanker en een pin aan de rots voor anker.