Het kanaal verlaten op naar de Hibriden aan de westkust van Engeland/ Schotland

 

We hebben een campinggasfles weten te kopen richting Fort William. Dit is het nieuwe goud. Belachelijk wat ze voor zo’n beetje gas durven te vragen. Helaas past er geen andere gasfles in de gasbun. Smiddags gaan we ook nog even op zoek naar de andere supermarkt voor proviand. De komende dagen wordt het waarschijnlijk ankeren en zijn er niet heel veel mogelijkheden voor boodschappen doen. Bij de sluiswachter geven we aan dat we met de eerste schutting mee naar beneden willen. Dit zal om half 9 zijn.

Een heel gedoe als die sluizen door naar beneden. Veel wachten en er zit weer zo’n schipper die redelijk nonchalant is bij het vastleggen en veel gedoe met zijn lijnen heeft. Na de laatste van de trap zit een brug voor wegverkeer en voor de trein. We moeten wachten op de stoomtrein en mogen dan verder. Nog een dubbele sluis en dan zijn we in het onderste basin. We kunnen het redden om gelijk naar buiten te gaan maar wachten tot de middag. Dan kunnen we ook zien wat het weer doet. We lunchen en wachten tot we door de laatste sluis kunnen. Dit is 2 uur voor en na hoogwater. De wind is wel aardig aangetrokken maar in het basin liggen we tegen een ruwe kade lagerwal dus besluiten toch naar buiten te gaan en een beschutte ankerplek te zoeken. Bij de eerste plek mooi achter een eiland staat totaal geen wind maar na drie pogingen dat het anker niet wil pakken geven we het op en proberen het een baai verder waar ook moorings liggen. Er is een mooring vrij die pakken we om aan vast te leggen. We zien wel of we weggestuurd worden. Het is niet duidelijk of je hier zo kan gaan liggen.

De wind is mooi gaan liggen snachts, heerlijk geslapen. Vandaag staat er op de voorspellingen precies wind tegen 12 knopen met uitschieters naar 30. We besluiten gelijk te gaan varen als we wakker zijn en de tocht naar Loch Aline op de motor te doen. Wel jammer maar met zulke val winden/ vlagen hebben we geen zin om te kruizen naar onze bestemming. Even bij de ingang van de sound of Mull twijfelen we of we toch niet naar Oban moeten afbuigen. Er staan beste golven en de motor moet even een tandje bij om tegen de wind in te varen. John zegt dat hij het nog wel redt in de regen en in de kou. We hopen op een mooi plekje in Loch Aline. Als we de smalle ingang door zijn is de wind compleet weg. Wat een verademing. Op de AIS hadden we een nederlander, de noordster, zien liggen. We gaan eens kijken of daar nog een mooring vrij is. Die is er maar er ontbreekt een touw aan. Het ook wat eraan zit is te dik voor onze mooringhaak. Gerben en Jolanda zien ons worstelen om met de pikhaak de lijn erdoor te krijgen. Ze komen met de rubberboot langs om ons een handje te helpen. Er staat een bootnaam op de mooring maar we gokken het dat de eigenaar niet terugkomt en anders gooien we alsnog het anker uit. We zijn blij dat we doorgezet hebben naar dit Loch. Als Gerben en Jolanda terugkomen van een wandeling nodigen we ze uit voor een borrel. Ze vertellen dat ze vertrekkers zijn en rondje om Engeland hun start is van een mooie reis. We hebben dus genoeg stof om een gezellige einde dag te hebben. Dat geeft ons het vakantiegevoel weer een beetje terug.

Het weer werkt nog niet heel erg mee. Zon, regen, wind en een lage temperatuur. We blijven dan ook nog maar liggen. Met de rubberboot naar de kant om het terrein van Ardtornish Estate te verkennen. Er staan 2 kasteeltjes op, meerdere cottages die je kan huren. Er is een farmer giftshop, botenhuis en moestuin. Het is een mooi natuurgebied. Boodschappen doen is er niet bij, dat hebben we gelukkig in Copran gedaan.