Niets zo veranderlijk als het weer

 

Bij de ingang van de haven Ballycastle staat dat je starboard moet aanhouden maar daar zou eigenlijk moeten staan dat je noord moet blijven…. Nou ja we zijn weer onderweg en hijsen de zeilen als we op dieper water zitten. Volgens de weersvoorspelling is het de vraag of het een motortochtje gaat worden of dat we kunnen zeilen. We zijn wat vroeger vertrokken omdat in de baai “slack” net iets eerder is dan dat buiten de stroming mee gaat staan. Als we langs Fair Head varen hebben we de stroom al mee dat is mooi. Het is een indrukwekkende kaap die gebruikt is in “The Game of Thrones”.

John roept nog waar zijn de dolfijnen als we een sissend geluid achter ons horen en er inderdaad een paar dolfijnen achter en om de boot zwemmen. Helaas zijn ze te snel om ze vast te leggen.

De boom gaat in het voorzeil want de koers is pal voor de wind. We surfen met de stroom flink mee de goede kant op. De wind neemt nog iets verder toe zodat we af en toe over de 20 knopen wind zien op de windmeter. Pardon😊 er zou geen wind zijn…. We halen de boom er toch maar uit om wat meer de koers af te kruizen met een ruime koers. Geen risico op een onverwachte klapgijp. 

Uit eindelijk neemt de wind weer af en zetten we voor de 3 eilanden ( Higlandman, west en east maiden) voor de ingang van Belfast Lough de boom er weer in om onze koers meer op Bangor, ons doel van vandaag, aan te sturen. Er is wel wat zeevaart maar die gaan ruim voor ons langs de geul naar Belfast in. Voor Bangor zien we heel veel zeiltjes. Er is een Regatta aan de gang. Als we een plekje in de haven hebben toegewezen gekregen genieten we van alle bedrijvigheid. Eindelijk een beetje leven op de steiger. Met die koude wind en regen zit iedereen toch elke keer binnen in zijn eigen warme kajuit. We kunnen ook nog een drankje in de kuip doen in de zon en nagenieten van een mooie zeiltocht. Helaas draait de wind weer en gaat de zon schuil achter de wolken zodat het wel weer binnen eten wordt. Na de koffie gaan we toch nog even de benen strekken langs de pier. Ook Bangor heeft gekleurde huizen langs de kustlijn. Er is een bassin waar heel vroeger kleine schepen aanlegde en de oorspronkelijke haven van Bangor was.

Er is geen wind voorspeld en als we wakker worden regent het. We gaan vandaag Bangor maar eens bekijken. We lopen de mainstreet uit en komen bij het museum in het Bangor Castle, de City hall. Er zit een heel park omheen. We volgen de bordjes naar de ommuurde tuin. Hier is ook nog een beeldenexpositie. In het park stonden al bijzonder bomen en in de ommuurde tuin staan mooie en bijzondere planten in bloei. Een leuke wandeling en het is ook nog bijna helemaal droog. Na het avondeten worden we verrast met een volledig blauwe lucht en vol op zon zodat we heerlijk in de kuip aan de koffie gaan voor de afwas, die zich vandaag best heeft opgestapeld, nog gedaan moet worden. We pakken elke zonnestraal als het kan.

 

Wachten tot de storm voorbij is

Nog even hebben we overwogen gelijk woensdag door te gaan naar de volgende haven, maar besluiten toch om te blijven liggen in Ballycastle al kan dat betekenen dat we zaterdag’s pas weer verder kunnen. Er komt een flinke depressie aan die langs de westkust van Ierland raast naar het noorden waar wij ook last van gaan krijgen. Een dagje langs het strand en over rotsen klauteren tijdens mooi weer is ook prima.

John heeft bij de vvv een folder over de “Giant’s Causeway” gevonden wat met de bus prima te bereiken is. Ik had alleen al bedacht wat truien te wassen op de hand die niet in een wasmachine kunnen. Dit doen we dus een dagje later als de wind wel gaat aantrekken. Bij ons in de haven wordt hooguit 6 bft verwacht. De weersvoorspelling zegt dat het wel meest droog zal blijven. In de bus een kaartje gekocht en via een mooie kustroute stappen we uit bij de “Giant’s Causeway” Je kan voor de hele dag een kaart kopen en dan kan je op alle plekken langs de kust in en uit hoppen op de bus.

We lopen eerst het eenvoudige pad langs hexagonale basaltblokken die tot in de atlantische oceaan reiken. Er lopen zoveel mensen over dat het op afstand lijkt of er allemaal mieren over lopen. Het is een bijzonder natuurverschijnsel dat de blokken die vormen hebben. Er is ook een heel stuk van deze blokken hoog boven ons hoofd. De rotsen hebben allemaal verschillende kleuren van zwart naar wit en een deel van de rotsen is rood-rose van kleur lijkt wel gravel van de tennisbaan. Je kijkt ook van grote hoogte zo de zee in die door de hoeveelheid wind heftig op de rotsen beukt. De rotsformatie staat sinds 1986 op de werelderfgoedijst van UNESCO. De rosten zouden zijn ontstaan bij een vulkaanuitbarsting 60 miljoen jaar geleden. We lopen terug over de moeilijkere route bovenlangs met mooie vergezichten over de rotspartijen en de zee.

Na de vele stappen gaan we weer met de bus terug naar de boot. Helaas is de regen er inmiddels wel bijgekomen. We trakteren ons zelf op een lunch bij de bistro aan de haven. Eind van de middag barst de regen dan toch los en giert de wind flink door het want. S'avonds vermaken we ons bij de kachel met een filmpje.

Er blijft in de ochtend nog veel wind staan en beste golven daarom blijven we nog een dagje liggen. Met ons de overige passanten ook die woensdag zijn binnen gekomen. We besteden de dag aan  Proviand inslaan en het centrum van Ballycastle bekijken. We zijn nog niet verder gekomen dan de kustlijn. Er loopt een route langs diverse oude gebouwen met historische platen waar je de geschiedenis  kan lezen.

Richting Noord Ierland

We laten het eiland Kerrera achter ons en gaan zuidwest uit. De windrichting zal de komende dagen uit die hoek blijven komen. We hoppen daarom in stappen richting Ierland. De wekker gaat om half 8 af, nog best een acceptabele tijd. We ontbijten onderweg omdat we op de motor beginnen. Helaas blijft de wind pal tegen met maar een knoop of 8 dus het wordt uiteindelijk een volledig motortochtje. In de pilot hebben we een ankerplek aan de westzijde van “Jura” gevonden. Bij navraag op de Jenna wordt beaamd dat dit een mooi en bijzonder plekje is om te ankeren. Pas als we vlak bij de ingang van loch Tarbert komen zien we ook visueel de ingang. Er ligt middenin een rots onderwater die niet is gemarkeerd. Gelukkig klopt onze kaart prima en komen we bij de lijn op de kaart die we moeten volgen om voldoende water onder de kiel te houden. Er staan ook 2 witte konen op de kant die je in lijn kan houden. Wij doen het toch maar met de kaart en de dieptemeter in de gaten houden. We komen langs diverse ankerplekken die we wel heel smal vinden. Ook wordt er morgen weer meer wind voorspeld en dan liggen we graag goed beschut. We varen dan ook nog de “Cumhann Mor” door om in een grotere ankerbaai te komen. We zoeken een plekje in ondiep water maar voldoende bij laagwater. Het anker pakt in een keer.

Vandaag is er een hittegolf voorspeld maar we hebben nog volledige bewolking als we ons in de kuip installeren om de omgeving eens op ons in te laten werken. 

Je kan nog verder het loch in echter geeft de pilot aan dat het erg nauw is en nog meer nauwkeurigheid in het navigeren vraagt. Ook kan daar 8 knopen stroom staan tijdens spring. Laat het dat nu net zijn. We gaan ons daar dus maar niet aan wagen.
Dan komt toch de zon er toch nog bij en trekt de lucht helemaal open zodat we toch nog van de schotse hittegolf kunnen genieten. (we hoorde van de bemanning vd Bass Rock dat de hittegolf bij hen wel 6 uur had geduurd) In de kuip met een verfrissend drankje genieten van het zomerse moment.

Het ankeralarm is een paar afgegaan vannacht bij draaiing van de wind en kentering van het tij. De tweede dag staat er inderdaad meer wind en hebben we last van de valwind die in de pilot staan genoemd. Andere schepen hebben hun anker dichter onder de wal aan de andere oever laten vallen wij verkassen daar ook heen. Het blijft een afwisselend bewolkte en zonnige dag maar zeker een stuk warmer dan de afgelopen weken.

Na een onrustig nachtje gaan we om 6 uur anker op om richting Noord-Ierland te varen. Zo vroeg staat er geen wind en varen we op de motor door de “Islay Sound”. In de pilot staan 2 punten benoemd waar we 5 knopen stroom kunnen verwachten tijdens spring. Als we deze passeren hebben we hooguit 3 knopen op een heel kort moment. Uiteraard met meer wind zal hier wel wat op te letten zijn maar nu varen we zonder problemen zuidwest er doorheen. Buiten de Sound kunnen we zeilen. Nog even in de luwte van Islay de motor bij maar voor Port Ellen krijgen we weer voldoende wind om te zeilen. We hijsen nog de Gennaker maar helaas staat er te veel swell en is de koers om Raitlin Island te hoog dus gaat deze alweer snel naar beneden om comfortabeler te zeilen. Raitlin Island zien we al liggen en spoedig kunnen we bij sturen richting Ballycastle. 

De zee is redelijk kalm waardoor we zonder problemen bij de ingang van de haven komen. We tuigen af en varen na een rondvaart naar binnen. Opgevangen door een havenmeester krijgen we een plekje toegewezen.

We zijn blij met een mooie zeiltocht in lange tijd. Hopen dat ervan af nu meer volgen langs de kust van Ierland naar het zuiden.

Het eiland Kerrera

We blijven nog even op Kerrera. Er komt weer regen aan dus maar een dagje bij de wasmachine en droger en dan zien we wel wat het weer precies brengt.

Na de koffie als de regen wat is geluwd op naar de wasmachine. Deze blijkt de was in 35 minuten te klaren. Daarna alles in de droger. Buiten aan de lijn drogen wordt het vandaag niet. Degene voor mij heeft teveel geld in de droger gegooid, ik mag de restant minuten, 25, opmaken. Dat is een meevaller en als dan ook nog alles kurkdroog blijkt te zijn na die tijd dan zijn we helemaal blij.

We gaan de benen nog even strekken op het eiland zolang het droog is. We moeten door diverse hekken en tussen de koeien en schapen vlaaien door. Het is een ruig eiland met flinke pieken en mooie uitzichten. De hooglanders staan met hun poten in het water. Ondanks dat het regent in de ochtend is het toch 17 graden vandaag. Wij vinden het al warm ten opzichten van de afgelopen 2 weken en blijkbaar vinden zij dat ook en zoeken verkoeling in het water.

We halen het om droog terug aan boord te komen. S'avonds drinken we wat in het " clubhuis" lekker warm en goede Wifi.

Heuvel op in Oban

We gaan met de watertaxi eind van de ochtend naar Oban aan de overzijde van de baai. We worden afgezet aan de noordpier. Wandelen eerst langs de baai om op een bankje aan de waterkant een broodje te eten genietend van de warmte van de zon.

Oban is niet een hele grote plaats maar er staan wel wat bijzondere gebouwen uit de romeinse tijd en ook typisch schotse huizen met heel veel schoorstenen. En een heuze Cathedraal. Als we er binnen gaan speelt het orgel wel heel lugubere muziek. We gaan weer snel naar buiten de zon in.

Uiteraard is er ook een Whisky Destilleerderij. We lopen de heuvel op naar de Mc Caigh's Tower. Een flinke klim naar boven. Als resultaat een mooi uitzicht over Oban en de baai.

mc Caigh's Tower uit 1897 gebouwd als monument gebouwd door een bankier. John stuwert mc Caigh

Zeilend naar Oban

We gooien rond 11 uur de touwen los en gaan onderweg naar Oban. We hebben definitief besloten naar het zuiden te gaan. De outer Hybriden blijft koud en er staat steeds wel heel veel wind in de voorspellingen.

Op de sound of mull staat niet al te veel wind en we hebben hem ook nog half en later zelfs ruim zodat we zelfs de Genaker hijssen. Bij Loch Aline halen we hem er af want bij de ingang van de Sound kan wel eens veel meer wind staan dan we verwachten. Als we inderdaad bij de ingang komen zien we een boot voor ons ineens aan de wind flink helling maken. Daar staat dus inderdaad meer wind dan het dobberwindje wat we nog hebben. We dobberen naar de windlijn toe en dan moeten de zeilen ineens flink aan en komt de wind met ruim 20 knopen recht van voren. 

We zeilen aan de wind door de Eddies richting Oban, voor zo'n kort stukje gaan we geen rif meer zetten. Aan het eiland Kerrera zoeken we een plekje. Kruipen achter de buiskap weg en genieten van een dagje zeilen.

Zijn we te ongeduldig?

We hebben al 2 weken wat problemen met opladen van de accu’s via de Dynamo. John heeft daarom een nieuwe dynamo besteld via internet en deze zal nog dezelfde week worden bezorgd bij het postkantoor in Tobemory. Dat is mooi, eigenlijk te mooi om waar te zijn. Nu is Tobemory niet de slechtste plek om te wachten op een pakketje maar dan toch. We wachten aan de mooring en gaan donderdag, vrijdag en zaterdag naar het postkantoor om te zien of ons pakketje er al is, maar helaas. Het was ook te mooi om waar te zijn. We zijn nog naar de ankerplek gegaan in Loch Sunart en weer teruggekomen als we toch wel hele lage spanning op de accu’s hebben. Dan toch maar nachtje aan de steiger in de marina en aan de stroom. We achterhalen dat het via UPS verstuurd is, jammer hoor, hopelijk weet de koerier een plaatsje op de ferry te bemachtigen. Maandagochtend toch maar contact met UPS gezocht of we het pakket anders in Oban kunnen laten bezorgen. Tobemory schijnt een probleem te zijn. Na een lang gesprek krijgen we bevestiging dat het pakket naar Oban, marina wordt gebracht. Want Tobemory is “remote area”, bijzonder want er gaan meerdere ferry’s per dag van 2 verschillende locaties naar Isle of Mull. Nou ja, wachten maar dus.

We gaan ondertussen naar de "biscuit factory" op zoek. Hier heeft de bemanning van de Ingot ons op geattendeerd. Deze biscuits, nee geen cookies, zijn zelfs in amerika te koop. We moeten flink klimmen, blijken eerst nog aan de verkeerde kant omhoog te zijn gelopen maar dan vinden we het toch echt. De fabriek is in bedrijf maar verder lijkt het gesloten. Er blijkt een huisje te staan waar alle biscuits in staan uitgestald met een "honesty box" voor betaling. We nemen de choclate met ginger biscuits mee en betalen braaf in de box.

Dinsdag ochtend krijgen we bericht dat het pakket is afgeleverd op het oorspronkelijke adres, uhh, nou gelukkig liggen we nog in Tobemory. Op naar het postkantoor, nee hoor, er is niets geleverd gisteren zoals in het bericht was aangegeven. Tja, wat nu na een belletje naar de marina in Oban is het ook daar niet afgegeven. Yep, waar is het nu……..

'smiddags nog maar eens langs het postkantoor, John naar binnen, het is er wat krap dus ik wacht buiten, na een paar minuten komt hij naar buiten met een ...... pakketje, nee, ja toch wel. De dynamo is toch in Tobemory aangekomen. Wij zijn blij. trakteren ons zelf maar op de "handmate"  Chocolade waar Tobemory naast de Whisky beroemd om is.

John wil toch gelijk aan het sleutelen en niet eerst naar Oban varen. Het gereedschap komt te voorschijn. Motorluik open. Oude Dynamo er uit nieuwe er in. mmm, klinkt simpel maar de letter E staat ergens anders op de nieuwe dan op de oude. Na het aansluiten laad de Dynamo niet bij het laten lopen van de motor. John denkt dat de letter E niet op de juiste plek staat.... Toch maar even met de hulplijn Eric in Nederland bellen voor bevestiging van wat hij denkt dat het moet zijn. John krijgt bevestiging van wat hij denkt dat het moet zijn om de juiste aansluiting te hebben. De draden worden anders bevestigd en weer wordt de motor gestart. Bij de check wordt er nu wel geladen en na een tijdje de motor laten lopen weet John het zeker. Dit is wat de Dynamo behoort te doen en dit is wat ons probleem met de accu's oplost. Nog maar een stuk chocolade en daarna een biertje als alles weer is opgeruimd. Morgen kunnen we weer onderweg.

 

De zomer komt en gaat ondertussen gaan we Loch Sunart op

 De schotten geven als antwoord als je vraagt wanneer wordt het zomer, oh die was gisteren. 

We hebben zowel een prachtige zonnige dag als een dag met zon, wind en regen. Waarna we weer van een mooie dag in de baai van Tobemory kunnen genieten. We maken wandelingen naar de waterval en naar de vuurtoren. Paadjes door bossig gebied met goed oppassen voor de modderpoelen en niet te dicht langs de afgrond lopen. We zien bijzondere plantjes en bloemetjes maar helaas ook de midgets( kleine mugjes) zitten er. Monique is helaas de pineut en heeft diverse beten op beide handen. De ingang van de boot sluiten we dan ook maar met de hor om ze in ieder geval buiten de boot te houden.  Met de dinghy naar de kant voor proviand en onze wandelingen. Een dag is zo voorbij. 

We besluiten om Loch Sunart aan de overkant te bezoeken. Achter het eiland Carna zou een mooie beschutte ankerplek moeten zijn. Als we erheen varen is er geen wind maar de dag erna wordt weer aardig wat wind en regen verwacht. We volgen de pijlen op de kaartplotter om tussen de eilandjes en rotsen door te varen en zien dan de plek die we voor ogen hadden vanuit de Pilot. Er gaat een boot voor ons de ankerplek in. Even kijken wat hij gaat doen. Achter de rotsen zien we op de plotter een soort baai diep genoeg om te ankeren en plek genoeg voor meerdere boten. Een smalle ondiepe ingang door waar we zien dat er voldoende water ook bij laagwater blijft staan zouden we onverhoopt weg willen. 
We laten het anker zakken met redelijk wat ketting, bij hoogwater staat er toch zo'n 12 meter water. Onduidelijk is waar de bodem uit bestaat. Is het zand of is het kelp. We gaan het zien. Eerst lij
kt het anker niet te pakken maar dan zien we bij achteruitvaren dat we geen snelheid meer maken. De wind zou er vannacht uit dus we gokken dat het anker vast zit. John gaat in de dinghy met zijn camera foto's maken van de ankerplek en maakt ook een paar foto's van de mede ankeraar. Krijgt hun e-mail adres om de foto's op de kunnen sturen. Niet veel later worden we aangeroepen of we zin in een drankje hebben. Altijd gezellig om nieuwe medezeilers te ontmoeten en het zijn engelse dus misschien hebben ze nog wel tips over ankerplekken enz.

Als we over zijn geroeid komt de Whisky en Gin op tafel. Wij gaan voor een glaasje Gin. Zonde van de whisky waar we geen liefhebbers van zijn. Onze gastheer en vrouw blijken ervaren zeilers met kennis van dit gebied te zijn. Ze komen zelf uit de Clyde. Vinden het weer ook koud en hadden warmere temperaturen verwacht al mogen we vanmiddag niet klagen als de zon er weer bijkomt is het aangenaam in de kuip. We hebben een gezellige borrel met stoere zeilersverhalen.

Wachten op de zomer

We blijven nog even op Loch Aline achter de mooring liggen. We gaan nog wat verder langs de paden lopen. Mooie uitzichten over het loch. Helaas moeten we smiddags schuilen voor de regen. De boeken beginnen wel uitgelezen te raken zo. S-avonds is het dan toch maar tijd voor een spelletje. Na 3 dagen anker ook maar even de stroomdraaien. We missen de zonnepanelen van de FastUs nu wel. 

Dan is er toch een dag met minder wind in de voorspellingen en de zon schijnt dus we gooien los van de mooring en varen het loch uit richting Tobemory. De sound of Mull moeten we wel kruizend doen maar met 3 bft gaat dat prima. De zon verdwijnt helaas wel weer snel achter de wolken maar een bui gaat achter ons lang dus die lopen we vandaag mis. In Tobemory tanken we water en de dieseltank vol. Dan hebben we daar weer even geen omkijken naar. We zoeken een mooring op en gaan met de dinghy naar de kant om boodschappen te doen. Tobemory is een kleurrijk plaatsje met leuke winkeltjes. We vermaken ons hier wel weer even.

Het kanaal verlaten op naar de Hibriden aan de westkust van Engeland/ Schotland

 

We hebben een campinggasfles weten te kopen richting Fort William. Dit is het nieuwe goud. Belachelijk wat ze voor zo’n beetje gas durven te vragen. Helaas past er geen andere gasfles in de gasbun. Smiddags gaan we ook nog even op zoek naar de andere supermarkt voor proviand. De komende dagen wordt het waarschijnlijk ankeren en zijn er niet heel veel mogelijkheden voor boodschappen doen. Bij de sluiswachter geven we aan dat we met de eerste schutting mee naar beneden willen. Dit zal om half 9 zijn.

Een heel gedoe als die sluizen door naar beneden. Veel wachten en er zit weer zo’n schipper die redelijk nonchalant is bij het vastleggen en veel gedoe met zijn lijnen heeft. Na de laatste van de trap zit een brug voor wegverkeer en voor de trein. We moeten wachten op de stoomtrein en mogen dan verder. Nog een dubbele sluis en dan zijn we in het onderste basin. We kunnen het redden om gelijk naar buiten te gaan maar wachten tot de middag. Dan kunnen we ook zien wat het weer doet. We lunchen en wachten tot we door de laatste sluis kunnen. Dit is 2 uur voor en na hoogwater. De wind is wel aardig aangetrokken maar in het basin liggen we tegen een ruwe kade lagerwal dus besluiten toch naar buiten te gaan en een beschutte ankerplek te zoeken. Bij de eerste plek mooi achter een eiland staat totaal geen wind maar na drie pogingen dat het anker niet wil pakken geven we het op en proberen het een baai verder waar ook moorings liggen. Er is een mooring vrij die pakken we om aan vast te leggen. We zien wel of we weggestuurd worden. Het is niet duidelijk of je hier zo kan gaan liggen.

De wind is mooi gaan liggen snachts, heerlijk geslapen. Vandaag staat er op de voorspellingen precies wind tegen 12 knopen met uitschieters naar 30. We besluiten gelijk te gaan varen als we wakker zijn en de tocht naar Loch Aline op de motor te doen. Wel jammer maar met zulke val winden/ vlagen hebben we geen zin om te kruizen naar onze bestemming. Even bij de ingang van de sound of Mull twijfelen we of we toch niet naar Oban moeten afbuigen. Er staan beste golven en de motor moet even een tandje bij om tegen de wind in te varen. John zegt dat hij het nog wel redt in de regen en in de kou. We hopen op een mooi plekje in Loch Aline. Als we de smalle ingang door zijn is de wind compleet weg. Wat een verademing. Op de AIS hadden we een nederlander, de noordster, zien liggen. We gaan eens kijken of daar nog een mooring vrij is. Die is er maar er ontbreekt een touw aan. Het ook wat eraan zit is te dik voor onze mooringhaak. Gerben en Jolanda zien ons worstelen om met de pikhaak de lijn erdoor te krijgen. Ze komen met de rubberboot langs om ons een handje te helpen. Er staat een bootnaam op de mooring maar we gokken het dat de eigenaar niet terugkomt en anders gooien we alsnog het anker uit. We zijn blij dat we doorgezet hebben naar dit Loch. Als Gerben en Jolanda terugkomen van een wandeling nodigen we ze uit voor een borrel. Ze vertellen dat ze vertrekkers zijn en rondje om Engeland hun start is van een mooie reis. We hebben dus genoeg stof om een gezellige einde dag te hebben. Dat geeft ons het vakantiegevoel weer een beetje terug.

Het weer werkt nog niet heel erg mee. Zon, regen, wind en een lage temperatuur. We blijven dan ook nog maar liggen. Met de rubberboot naar de kant om het terrein van Ardtornish Estate te verkennen. Er staan 2 kasteeltjes op, meerdere cottages die je kan huren. Er is een farmer giftshop, botenhuis en moestuin. Het is een mooi natuurgebied. Boodschappen doen is er niet bij, dat hebben we gelukkig in Copran gedaan.

Flink tegenwind en soms stevige Buien en sneeuw op de bergtoppen

 

De sluiswachters komen smorgens langs om te inventariseren wie naar boven wil worden geschut. Wij willen graag z.s.m. want nu schijnt de zon, er was slechter weer voorspeld. We gaan samen met een visser en 2 huurboten de sluis in. De visser met best een verroest schip naast ons aan de andere kant van de sluis. We houden hem goed in de gaten want hij is alleen en we hebben geen zin om hem tegen ons aan te krijgen. Ik stap zodra we op hoogte van de eerste sluis kade zijn van boord en doe de voorlijn. 1 van de sluiswachters doet de achterlijn. Deze sluis duurt wel ruim een uur voor je boven bent. We zijn dan wel toe aan een kopje koffie. Als we bij het open gedeelte van Loch Oich komen trekt de wind aan en volgen er een paar pittige buien met zelfs een hagelbui ertussen. We besluiten om voor de sluis bij Lagan aan de steiger te gaan. Met een gebakken ei binnen lekker opwarmen. Tussen de buien door doen wat stappen op de kant. Er is niet veel, een steiger van de bootverhuur en wat huisjes die verhuurd worden, je ligt hier midden in de natuur.

De wind is er gisteravond uitgegaan, we hebben heerlijk geslapen. We zijn op tijd wakker en gaan met de eerste mogelijkheid door de sluis Loch Lochy op. Deze sluis brengt ons weer naar beneden. Dat gaat een stuk makkelijker en beheersder dan de sluizen omhoog. Je hoeft ook geen lasso te werpen met de trossen naar de sluiswachter een meter of 8 boven je. De zon is erbij maar het is erg koud dus goed aankleden, muts en handschoenen aan. We zien sneeuw op de bergtoppen. Tja,ook dit is Schotland. We moeten 2 sluizen en een swingbridge door om voor de befaamde Neptune Staircases te komen. We gaan daar wachten op ietsje minder wind en hopelijk dan ook wat hogere temperaturen.

Het Calledonisch kanaal ligt op het hoogste punt 32 meter boven zee niveau en is 60 mijl(96,56km) lang. Het totaal aantal sluizen is 29 en er zitten 11 bruggen over het kanaal. Loch Ness is het grootste van de 3 natuurlijke meren. Dit is 36 km lang en 1,5 km breed en wel 325 meter diep. Het water was 11 graden toen wij erop voeren. Urquhart Castle is de trekpleister om over Loch Ness uit te kijken en naar Nessie te zoeken.

Op zoek naar Nessie

Na ontbijt nog een stukje wandelen en wat verse boodschappen halen. Er zit een grote Lidl vlak bij het kanaal. Als we teruglopen zien we dat de sluizen, 4 achter elkaar, net naar beneden wordt geschud. John roept de sluiswachter op en we kunnen met een kwartiertje gelijk invaren.

Een bijzonder gebeuren de 4 sluizen in een trap omhoog naar een flink hoogteverschil. We worden geholpen door 2 heel vriendelijke sluiswachters. We gaan dan ook zonder problemen omhoog. Door het groene schotland nog 2 bruggen en dan zoeken we aan een pontoon voor de sluizen van Docharroch een plekje waar we overnachten. Het is on-schots weer. We trekken de korte broek aan en ook maar even een handwasje. Dat is met de zon en wind zo droog. We zien mensen met ijsjes lopen, daar gaan we maar eens naar op zoek. Naast het kanaal loopt de rivier Ness. Voorbij de sluis is er een weir (overloop v/h kanaal naar de rivier) waar we naar toe lopen en een stuk terug langs de rivier. Het is heerlijk weer. We kunnen ons bijna niet voorstellen dat we in Schotland zijn met dit mooie weer. Morgen wordt weer minder weer voorspeld dus genieten heerlijk van het zonnetje vandaag.

We gaan met de eerstvolgende sluis opening richting Loch Ness. Als we loch Dacherach verlaten staan er beste golven op Loch Ness. We hebben dan ook de wind flink tegen. Achter ons komt de rondvaartboot aangevaren. We zeggen tegen elkaar dat er vandaag weinig kanoers zullen zien als John ineens een paar peddels ziet richting de waterkant. Er zijn er toch een paar die dit weer trotseren. Opeens ziet John hem omslaan op een flinke golf. Ik wil net de verrekijker pakken als John zegt ik zie hem zwaaien, hij heeft denk ik hulp nodig. We kijken op de kaart of het er diep genoeg is voor ons. We zetten koers richting de kajakker. Hij is blij dat we er aan komen. We gooien een lijn om hem aan boord te halen. Eerst de man zelf daarna zijn kajak en zijn grabbag die is losgekomen van de Kajak. We gooien het anker uit, laten hem op adem komen met een kop warme koffie. Dan wil hij proberen om weer in zijn Kajak te komen en met de golven mee naar de kant te komen. Hij kan net in zijn Kajak komen maar als hij probeert zijn zware grabbag met zijn slaapspullen op zijn rug te krijgen slaat hij wederom om. We besluiten hem weer aan boord te halen en dan moet hij maar mee tot waar wij aan de wal kunnen komen. Als we anker opgegaan zijn en richting fort Augustus varen ziet John de RNLI aankomen. We roepen ze op. Ze komen langszij. 1 van de mannen stapt over voor controle van de man. Het lijkt goed met hem te gaan we hebben hem zijn kleding uit laten trekken en in droge badlakens uit de wind gezet. De RNLI besluit toch om hem over te nemen en zijn Kajak ook mee te nemen. We zetten de Kajak over boord die ze oppikken. We worden bedankt voor de gegeven hulp. Via de marifoon horen we dat er toch een ambulance komt voor extra controles. De grabbag die we hebben moeten laten gaan sporen ze ook nog op. We hebben onze reddingsactie naar Whitby weer terugbetaald als het ware. Het is wel een koude tocht verder pal tegen de wind in op de motor naar Fort Augustus. We zijn blij dat het wel droog is gebleven vandaag. Als we daar aan de steiger aanleggen hebben we voor ons gevoel een etmaal gevaren terwijl dit hooguit 5 uur is geweest. S’avonds gaan we uit eten bij het “Boathouse” met uitzicht over Loch Ness.

We blijven een dagje in Fort Augustus. Er wordt zon voorspeld dus we willen eigenlijk wel een stuk de berg op. Bij het informatiecentrum naast de sluizen krijgen we over een pad dat wij wel zien zitten. Ongeveer 10 km en door de bossen met als doel uitzicht over Loch Ness. De wandelschoenen aan en de paden op. We vinden de bordjes die de dame had uitgelegd en volgen het pad omhoog. Eerst nog een deel over een weg maar na een tijdje gaan we dan toch tussen de bomen door over een smal pad omhoog. Af en toe komen we een stroompje tegen wat zijn weg zoekt naar beneden. We volgen een andere route kronkelend en met af en toe best steile stukjes omhoog waar we uiteindelijk bij een weg komen waar ze bomen aan het rooien zijn. Dat hebben we al best een aantal keer gezien, van die hellingen die helemaal kaal gehaald zijn. 

We hebben mooi uitzicht over een groot deel van Loch Ness. Het is prachtig wandelweer. We komen af en toe wat medewandelaars tegen. Naar beneden volgen we een net iets ander pad met mooi lichtval van de zon tussen de bomen door. Als we terug in de kuip zijn lunchen we heerlijk in de kom genietend van mooi uitzicht over Loch Ness. Morgen wordt er minder weer voorspeld dus vandaag goed genieten.