De oversteek naar Engeland met een verhaal

 

De gribfiles geven zuidoostenwind 3 tot 4 bft afnemend maandag en toenemend op dinsdag. Soms kans op een bui staat er op de navtex en dinsdagavond en woensdag weinig wind. Wel constant uit het zuidoosten. Wat de buien gaan doen kunnen we niet helemaal inschatten. Op de bracknell kaarten zien we niet een harde wind op onze route. We besluiten het erop te wagen en als het tegenvalt kunnen we Lowestoft als optie aanlopen wat een stuk korter is dan naar Newcastle upon Tyne. Voor 2 avonden staat er bereid eten in de koelkast we zijn er een soort van klaar voor.

We lunchen nog en dan gooien we rond 12:00 uur de touwen los. Op weg naar Engeland. De zon schijnt en er staat weinig wind. Een mooie start.

Als we buiten zijn staat de wind uit het noordwesten, uhhh, dat stond niet op de voorspelling maar maakt wel dat we noordelijk uitkunnen door het molengat langs Texel op met de stroom mee. Het is ook een beetje dampig in de lucht zodat we als we de gele boeienlijn kunnen verlaten als snel Texel niet meer zien liggen. We kunnen zeilen tot aan de eerste shippinglane. Dan valt de wind te ver weg om veilig over te kunnen steken. De motor wordt gestart om wat voortgang te houden. Als de zon onder gaat komt de wind gelukkig weer terug. De zee is zeer onrustig met een swell die ons flink heen en weer doet rollen met niet al te veel wind. Ons wachtritme zit er ook nog niet goed in en met het rollen is het ook niet relaxed slapen. We slapen beide wat korte momenten om toch een beetje wakker te kunnen blijven. Het is niet extreem druk op de shippinglanes daardoor kunnen we mooi op onze koers blijven. Na de tweede shippingline en nacht moeten we wel een keer extra gijpen om een boortoren te omzeilen. De boom zit in de fok en de preventer zit aan de giek. Met al dat geschommel en vlagerige wind hobbelen flink voort. In de ochtend komen we boven een flink windmolenpark van 20 bij 30 mijl. We zeilen er ten noorden overlangs. De zon is er na wat mist weer bijgekomen. We gaan toch nog redelijk voorspoedig de goede richting uit. Rond 10:30 uur zitten we op de helft naar New Castle zo’n 127 mijl afgelegd. We relaxen in de kuip met de stuurautomaat die ons op koers houdt erop. Na de opgebakken nasi en de zon die weer begint te zakken valt de wind weer wat weg. In de voorspelling staat afnemend 2-3 bft met dichte mist in de ochtend. John denkt dat het slim is om de motor te laten draaien om de accu’s op voldoende spanning te houden. De stuurautomaat staat flink te werken en we willen graag dat alle apparatuur het ook blijft doen. De wind valt nog verder weg dus dan alleen op de motor verder. Na een uur….. plop stopt de motor ineens. Wat is dat nu weer?? Lijkt op 2 jaar terug voor de zuid Engelse kust alsof de motor geen diesel krijgt. Dagtank zit nog vol die hebben we ook voor het starten van de motor aangevuld. Zeilen maar weer omhoog. Kunnen we in ieder geval sturen. Er komt ook weer iets meer wind dus houden we in ieder geval wat voortgang. Check of er iets in de schroef zit. Deze lijkt vrij en het geluid bij het stoppen leek er ook niet op dat er wat in de schroef zit. Motorruim open, John controleert de filters. Vervangt een dieselfilter maar die lijkt niet extreem vuil ook de waterscheidingsfilter is niet vervuild. Bijzonder wat kan het dan zijn? Het lijkt of er geen diesel van de dagtank naar de motor komt. Als de wind zo blijft kunnen we in ieder geval door naar New Castle en daar om hulp vragen. We proberen nog wat te slapen. De wind laat het soms wat afweten en de swell wordt er niet minder op. We rollen dan ook flink op de golven. Zou er dan toch lucht zijn gezogen in de slangen?? Als de wind nog verder wegvalt bekijken we hoe laat we Hartlepool aan kunnen lopen daar kan je alleen met +/- 3 uur rondom hoogwater naar binnen. Of Sonderland marina maar dat is nog een flink stuk verder. We besluiten om Hartlepool aan te lopen dat is nog een mijl of 16 en zetten de genaker zodra het licht is. Dan hebben we nog maar 3 knopen voortgang doordat we stroom tegen hebben en de wind niet heel constant is.

Als het 3 uur voor HW Hartlepool is proberen we daar de marina te bereiken voor assistentie we moeten nog 12 mijl we zouden het binnen 6 uur moeten halen. Helaas geen gehoor via telefoon en marifoon. Inmiddels hebben we wat stroomslurpers als de koelkast uitgezet om de stuurautomaat te kunnen blijven gebruiken en andere belangrijke stroomverbruikers. We besluiten toch maar de kustwacht op te roepen. Geen wind en stroom tegen wordt het lastig en ook dan nog als we een haven binnen willen lukt dat niet zonder motor.

Oproepen van de kustwacht op kanaal 16:

Wat is het issue? Wat is uw positie. Hoeveel personen? Bent u in paniek alles oke aan boord?

We beantwoorden de vragen rustig en we zijn niet in paniek. Wel zien we wat grote zeeschepen opdoemen maar die gaan ruim voor ons langs dus geen probleem. We drijven af en toe wat achter de genaker aan de goede kant op maar echt snel gaat het allemaal niet.

De kustwacht roept ons op met de mededeling dat de reddingsboot vanuit Whitby onze kant op komt om te assisteren. Toch wel een fijn gevoel dat de hulp in aantocht is. Als de genaker ook geen wind meer vangt alleen maar zeewater omdat deze continu volledig inzakt halen we deze er af. Soms is er een vlaagje zodat we met het grootzeil nog een beetje kunnen sturen. Echter helpt de stroom tegen al is die maar 0,5 knopen ook niet mee. De reddingsboot contact ons en geeft aan dat ze met 5 minuten bij ons zijn. Op onverklaarbare reden zien we ook geen ais signalen meer?? De AIS lijkt nog wel te werken.

Dan zien we een schip in volle vaart op ons afkomen en zien we dat het de reddingsboot is. We hebben het grootzeil geborgen. De leuvers hebben met het geklapper ondanks dat we giek hadden gefixeerd strepen op de mast gemaakt en 1 mastkar is uit het mastspoor getrokken. De RNLI boot Lois-Ivan komt naast ons en schat de situatie in. Wat is ons doel waar willen we heen, wat is slim? Aan boord van de reddingsboot wordt overlegd. Wij denken niet naar Whitby te kunnen i.v.m. onze diepgang. Na wat overleg komt de reddingsboot met de mededeling dat ze ons toch naar Whitby 10 mijl terug gaan slepen en dat het nu hoogwater is dus het prima moet kunnen. Wij gaan ervan uit dat zij weten wat ze doen dus prima.

Er wordt een boei met een lijn overgegooid waaraan de sleeplijn vastzit. We bevestigen deze op de punt op klampen waarna met een knoop 5-6 naar Whitby worden gesleept. Er is nog steeds geen wind maar wel een deining van af en toe 2 meter. Heel beheerst worden we Whitby binnengesleept en opgevangen aan de kade tussen de vissersschepen. De bemanning van de reddingsboot neemt afscheid en wij bedanken ze voor het in veiligheid brengen van ons en onze boot.  Afgelopen jaren hebben we veel medewatersporters geholpen maar nu hadden we toch echt zelf hulp nodig.

 

John loopt op aanwijzen van degene die ons opving naar de marina voor een sleep de marina in, we moeten nog door een brug, en voor ligplaats. Sam de havenmeester is super behulpzaam. We hebben ons ook niet gehouden aan de regels van de border control. Daar hadden we nu ff geen prioriteit voor. Bij de havenmeester blijkt de border control ook al contact met de havenmeester te hebben gehad. Je wordt dus wel degelijk in de gaten gehouden. Sam zorgt voor de gegevens aanleveren als wij dan zelf nog even bellen kan de gele vlag naar beneden en de gastenvlag voor Engeland in het want.

Dan eerst maar even slapen. Vanavond om 21:00 uur kunnen we pas door de brug en Sam gaat een sleep voor ons regelen de marina in.

 

We hebben lekker een aantal uur geslapen. Een soort van verlaat ontbijt of is het lunch. We hangen de genaker uit om te drogen. John loopt toch nogmaals de filters na, blaast de aanvoerslang vanuit de dagtank een keer door. Die lijkt wel eerst weerstand te geven en dan lukt het gewoon om door te blazen. Proberen om de motor te starten en ja hoor, hij loopt gelijk. Even flink door laten lopen. Kijken wat er gebeurt als we de dagtank vullen, alles lijkt naar behoren te lopen. Raar maar waar. We melden iig dat we op eigen kracht de brug vanavond door kunnen. Morgen wordt er dan weer verder gesleuteld.