De windrichting gaat ongunstig staan

 

We hebben flink wat stappen gezet in Peterhead. Eerst voor proviand en daarna nog voor 2 jerrycans diesel. De windrichting gaat komende tijd naar het noorden. Dat is niet heel handig als je nog een stukje noordwaarts wilt. Tevens is het Peterhead uit naar het noorden belangrijk om niet teveel wind tegen stroom te hebben. Dit is een berucht punt waar de golven dan flink kunnen oplopen. Wat gaan we doen? Morgen verder richting Inverness, wij zien weinig wind op de gribfiles maar de havenmeester heeft het over waarschuwingen en op de navtex staat dit ook. We hebben s-avonds de solozeiler van de Lazy-s op de koffie en borrel en die ziet ook geen harde wind morgen in de verwachting. Donderdag staat dit er wel op bij Peterhead. We gaan eerst maar eens slapen en zien morgenvroeg wat de wind dan doet en wat de voorspelling dan doet. We hebben de afgelopen 2 nachten in ieder geval al betaald dus kunnen weg wanneer we willen.

‘S-morgens is het in de haven windstil. Er zijn al een paar boten vertrokken. We bekijken de voorspellingen nog eens. Er wordt eigenlijk geen wind voor vandaag voorspeld. Dat wordt wel motoren. Gaan we niet kan het zomaar zijn dat we nog een paar dagen in Peterhead moeten blijven en echt veel is er niet te beleven. We besluiten op te staan, sleutel inleveren en dan touwen los.

We hebben een rustige motortocht de zon komt er zelfs bij halverwege de ochtend. De kust is meest in nevel gehuld. Af en toe zien we een glimp van de groene kust. Rond 16:00 uur lopen de Lossiemouth binnen waar we een Deja Vu van 9 jaar geleden met de FastUs hebben. De passantenplekken zijn te ondiep, en er is geen havenmeester te bekennen. Ook het telefoonnummer wordt niet beantwoord. We besluiten maar een box met meer water onder de kiel in te nemen. Gokken erop dat de eigenaar ervan niet terugkomt. Dit hebben we 9 jaar geleden ook zo gedaan. Toen was er ook geen havenmeester te bekennen en wist niemand ergens van. Als we de folders en de website lezen is het een prachthaven met moderne faciliteiten. Ach ja, er zijn vingersteigers met stroom en water er op.

We slapen uit en gaan op zoek naar een tentje met koffie en gebak voor mijn verjaardag. We vinden dat al snel bij de bistro “harbor inn de lighthouse” aan de haven. De zon is er deels bij maar er staat ook een frisse bries. We lopen nog een rondje langs het west basin van de haven en naar de haveningang. Het klotst er aardig naar binnen. We lopen nog even rond in het plaatsje op de heuvel. We vinden een pad naar de rest van het dorpje aan de monding van de rivier de Lossie, vandaar de plaatsnaam Lossiemouth. Hier ligt een mooi duinengebied voor en zitten er diverse eettentjes langs. Misschien wat voor vanavond. Smiddags nodigen we Anne en Bernard vd Bass Rock uit en Remco vd Lazy S voor een biertje. We moeten helaas vanwege de koude wind wel binnen zitten maar het wordt gezellig met sterke verhalen. Heerlijk jarig gevoel dus. Het etentje stellen we uit, dat komt nog wel.

Soms ben je als zeiler blij met heel weinig wind

We hebben inderdaad heerlijk geslapen. Een mooi rustig ankerplekje dus. 

Nu moeten we nog wel de rivier weer uit de de bar ( ondiepte over) met wind tegen stroom. Mmm, we zijn benieuwd hoe dit zal gaan. We spoelen met ruim 8 knopen op de motor richting monding van de Tay. Bij de laatste boeien voor de bar begint het al flink te golven en dat met maar 4 knopen tegenwind. Het is best een wasmachine. Wat zijn we blij met heel weinig wind tegen de stroming die met ons mee staat. Gelukkig is dit maar van korte duur en komen we in de swell van de zee terecht. Gisteren heeft het flink gewaaid dus er staat nog wel wat golf en met weinig wind is het een beetje slingeren op de motor. Er is ook weer flink wat mist dus we varen echt op de kaartplotter. Rond de middag komt er voldoende wind om weer achter de genaker aan te zeilen. De zon is er ook weer bij dus prima. Als de mist weer opkomt zakt de wind weer in en even later draait deze door zodat we voor de wind moeten varen. De genaker er af, de boom in het voorzeil en als melkmeisje zeilend richting Peterhead. Als de wind nog verder afneemt zetten we de motor bij. Dit gaat net met de zeilen vol die dan ook nog wat meehelpen. Voorbij Aberdeen draait de wind weer terug, zetten we de motor uit en hijsen de genaker weer. Ach ja het houd je bezig en de mijlen schuiven toch langzaam voorbij. Als op de marifoon onweer en windstoten wordt voorspeld en de wind weer wegvalt we nog ongeveer 7 mijl moeten halen we de zeilen weg en doen het laatste uur op de motor. Wel lekker slingeren want de swell is er nog steeds. We melden ons bij aanloop van de haven via de marifoon. We krijgen permissie om gelijk naar binnen te varen en een plekje in de marina te zoeken. In de marina is het niet druk maar de plekjes voor onze lengte zijn wat beperkt om goed vast te kunnen maken. 1 plekje is voldoende dus die nemen we dan ook maar in. Van de boot waar we naast liggen mogen we de sleutel gebruiken om te douchen. Eerst ff eten en dan inderdaad lekker opfrissen onder de douche en kooien. Morgen blijven we een dagje liggen om proviand in te slaan. De koelkast raakt behoorlijk leeg en ook de dieseltank lust wel weer wat. Daar vermaken we ons wel mee. 

ps, wat foto's volgen nog. De wifi laat het uploaden nog steeds afweten

Flink wat mijlen achter de genaker met een bijzonder ankerplekje

 

Allebei hebben we wat onrustig geslapen. Ons doel voor vandaag is wat vaag. Kunnen we Eyemouth in met onze diepgang. Geadviseerd wordt om toch te bellen met de havenmeester of doen we holy island aan maar daar moeten we ook met hoogwater naar binnen i.v.m. de stroming die daar staat en de ondiepe ingang bij laagwater. Arbroath is mogelijk ook haalbaar bij voldoende wind maar ook daar is het met +/- 3 uur rondom hoogwater naar binnen en alleen tijdens kantoor uren. Bij Holy island zijn we onverwacht sneller zijn dan verwacht met stroom mee en wel op de motor. O ja, We zijn al om 6:15 uur gaan varen. Dan is de ochtend ook al wat langer. En dus veel te  ruim voor het volgende hoogwater. John belt Eyemouth. Nee, helaas met 2.10 diepgang is er geen plek voor ons in de haven. Oke, wat doen we dan? We zetten de genaker en kijken wat onze snelheid dan is en wat dan meest logisch is of moeten we op Peterhead gaan aansturen. Wordt het wel vannacht dat we aankomen maar daar kan je altijd naar binnen. Als we ruim 7 knopen achter de genaker aan gaan is Abroath denken we haalbaar. 

We zetten koers uit en kijken in de middag waar we zijn. We moeten nog om een windmolenpark en dan zakt de wind in. Dat is jammer, Abroath wordt wel heel kiele kiele. Peterhead hebben we nu toch eigenlijk geen zin in. We zien op de river Tay ankerplekken en daar kunnen we ook met laagwater naar binnen. Er lijkt ook niet heel veel stroom te staan. We lezen de Reads nog eens en ja dat moet haalbaar zijn. We worden door de servey van de windmolen opgeroepen op kanaal 16 omdat ze willen weten wat onze bestemming is. We zeilen wel vlak langs de boeien maar ons inziens nog steeds ruim van de windmolens vandaan. We beantwoorden netjes de vragen en denken omdat we de enige zeilers zijn ze zich vervelen. Als we zo koershouden mogen we doorvaren. Tja, zeker geen zeilers. De wind valt steeds verder weg. Nu weten we zeker dat we Abroath niet halen en John wil eigenlijk wel meer rivieren op dus dit is weer een gelegenheid. We bergen de zeilen lopen de tonnen aan om de rivier op te varen. Als we een heel eind de rivier op zijn maar nog zeker niet bij de beoogde ankerplek staat de stroming toch flink tegen. Volle kracht gaan we nog maar 3 knopen vooruit. Pfff, en dat na een lange dag en de zon gaat inmiddels schuil achter de wolken dus het wordt ook alweer kouder. Dat is hoe het psychologisch ook werkt. Je denkt er bijna te zijn en dan moet je nog ff tegen de stroom in ploeteren om op locatie te komen. Om 20:00 uur laten we op de eerste ankerplek het anker vallen bij de YC Tay voor Dundee. Niet heel ideaal maar we zijn het zat. Willen opwarmen, eten en nagenieten van de dag. We hebben heerlijk gezeild maar het staartje was toch net iets anders dan we ons hadden voorgesteld.

Wat onrustig geslapen omdat ankeren om stroom ook weer moet wennen. Smorgens regent het dus we draaien ons nog eens om.

Bij het ontbijt wat gaan we doen? Naar Abroath, moeten we weer wachten tot we daar naar binnen kunnen vanmiddag. Naar Peterhead? Er wordt de hele dag regen verwacht. Gaan we de andere ankerplek bij Woodhaven bekijken en daar vandaag de regendag uitzitten.

Het wordt het laatste. We ontbijten en na de koffie als het tij verder de rivier op gaat varen we op ons gemak met de stroom mee naar Woodhaven. Het lijkt hier een stuk rustiger minder wind en minder stroming. We doen wat klusjes, lezen, puzzelen en smiddags kunnen we in de kuip een borrel nemen. Een aantal lasers beginnen een wedstrijdje. Leuk om nog even te zien. Dit is dus een prima plekje. Morgen kijken we of we Peterhead kunnen aanlopen. Er wordt dan weer zon voorspeld.

 

Na regen komt zonneschijn

 

We zijn nog 2 dagen in de marina van Thynemouth gebleven. Ondanks de regen een supermarkt opgezocht voor proviand en wat lekkers bij de koffie. Dan ook maar een was gedraaid dan is dat ook weer opgeruimd. Als de volgende dag geen wind wel drizzle is voorspeld nemen we de fiets naar Thynemouth. Leuke route langs de Thyne helemaal naar de ingang waar een ruine van een klooster staat.

Dan wordt er toch wat wind en zon voorspeld. We betalen de overnachtingen en gaan om 10uur door de sluis. Deze staat nu vol met schuim bij het spuien. Het is rustig op de Thyne, geen grote schepen om rekening mee te houden. Buiten blijkt er toch wat wind te staan en zetten we de genaker om wat meer voortgang te hebben. Amble gaan we proberen te halen daar moet je met voldoende water naar binnen. De rivier is breed maar de geul waar voldoende water staat is heel smal. Na een mooie zeiltocht zijn we inderdaad op tijd en bergen de zeilen om op de motor de rivier op te varen. Best spannend zo’n bijzonder ingang. Advies is om dicht onder de zuidoever te blijven. Bij de ingang van de marina zit een drempel daar staat nu ook voor ons ruim water. We zoeken een plekje aan een steiger waarna we de havenmeester opzoeken. We moeten een flink bedrag afrekenen voor 1 nacht. En dan is de marina, oke er zitten vingersteigers, maar echt een gastheer of een bijzonder sanitair is er niet. Na een kuipborrel, ja dat kan want de zon doet nog steeds zijn best gaan we het plaatsje Amble bekijken. Dit ligt in de mooie natuur van de meanderende rivier en is verder een typisch klein engels dorpje. Er is een kleine winkelstraat en wat strandtentjes die nu niet allemaal open zijn. De buurman nodigt ons nog uit in de Yachtclub maar we zijn eigenlijk wel moe en morgen willen we om 7 uur weg richting Eyemouth dus we slaan over.

Kleine stapjes naar het noorden

 

Er is niet veel wind voorspeld. We gaan door de sluis bij Hartlepool zodra er voor de sluis voldoende water staat. Als we in dieper water komen hijssen we de zeilen. Er lijkt wel wat wind te staan. Wordt wel aan de windse koers maar met zo licht weer is dat prima en ons doel de river Thyne is maar 20 mijl zeilen. Het lijkt eerst nog goed te gaan we gaan af en toe bijna 5 knopen maar als de wind verder afneemt en we steeds mee tij tegen krijgen zetten we dan toch maar de motor bij. De zon is er inmiddels bij gekomen dus prima relaxte tocht zo. En wederom kunnen we ons vertrouwen in de motor opbouwen. Voor de ingang van de Thyne halen we het zeil eraf, melden ons aan bij de VTS op CH12 en mogen gelijk naar binnen. We gaan naar binnen bij de River Quay marina. We worden vriendelijk ontvangen en krijgen een box toegewezen. Daar worden we zelfs met 2 man sterk opgevangen. In de zon genieten van de kuipborrel in het zonnetje. Dit is het echte vakantiegevoel.

In 2015 zijn we hier ook geweest en hebben toen NewCastle niet bezocht dat gaan we vandaag wel doen. De fietsen komen weer tevoorschijn. Vanmorgen heeft het licht geregend maar voor de rest van de dag wordt prima fietsweer voorspeld. Bij de havenmeester nog even navragen voor een kaartje en die adviseert om route 72 te fietsen. In het begin zijn we wat verward, gaan we de goede kant op?, Het lijkt er op dat we meer naar Thynemouth fietsen dan naar NewCastle. Na ook wat onduidelijkheid met de bordjes en paar keer heen en weer fietsen vinden we de juiste route door veel groen en het grootste deel redelijk langs de oever van de Thyne. NewCastle is een grote stad met enorme gebouwen uit de victoriaanse tijd. We voelen ons klein er zo naast.

We genieten van een broodje met koffie aan de kade bij de city marina. Dit is overigens 1 pontoon die te bereiken is via de Millennium bridge die op vaste tijden geopend wordt. Zover kunnen achterhalen 2 keer per dag. We bezoeken de cathedraal en new Castle Castle en lopen langs een paar bijzonder plekken in de stad. Steken via 1 van de bruggen de thyne over om via de Millenium voetgangers/ fietsbrug weer naar de goede kant van de rivier terug over te steken. Als we over-gestoken zijn is het precies de tijd voor opening en een zeilboot ligt daarop te wachten. Best indrukwekkend zo’n gevaarte met tuien welke in zijn totaal kantelt. We zoeken de route 72 terug weer op. De route lijkt nu logischer en korter. We bezoeken de outlet net buiten de haven nog even waar een bijzonder beeld staat welke elk heel uur een bijzonder tafereel toont.

Een kleine wereld en het verhaal van de "hanging Monkey"

 

Het is dan toch tijd om het ruime sop te kiezen. Sam heeft bij de RNLI aangegeven dat we bij de eerste brugopening vertrekken. Dan kunnen ze ons nog even in de gaten houden. Als we ons klaarmaken komt de schipper die ons heeft binnengebracht nog even langs bij de steiger. Hij wenst ons een goede vaart. Samen met de Dutch Rose en een Engelse boot varen we uit. Geeft iig vertrouwen dat we niet alleen tussen de pieren waar wel wat swell staat naar buiten varen. Buiten blijkt er meer mist dan verwacht te staan. Dit wordt dus geen zeiltochtje maar een motortochtje. Kunnen we de reparatie gelijk goed testen. Bijna varen we op een visser die er ligt te dobberen. Onze AIS doet het ook nog steeds niet. We zenden wel maar ontvangen niks. Raar maar waar. We kunnen niet vinden waarom niet. Alles lijkt het te doen maar op de plotter wordt niets getoond. Op de telefoon zetten we marine traffic aan. We varen dicht onder de kust dus hebben wel internet. We moeten straks wel een geul over naar de marina in Hartlepool. Als we ongeveer op de plek zijn waar we opgepikt zijn door de RNLI en onze AIS uitviel roept John ineens dat hij weer AIS ontvangt op de plotter. Het moet toch niet gekker worden. We zijn er wel blij mee want natuurlijk is het niet druk maar komt er door de mist een groot schip onze kant op om de Rivier Tees aan te lopen. Bij Hartlepool zien we de muren van de ingang echt pas 50 meter voor we deze bereiken. Een bizarre tocht toch weer.

 

Hartlepool is niet een heel leuke haven en ook geen bijzonder plaats zeker in de mist niet. Omdat ook vandaag weer dichte mist op de zee hangt blijven we toch nog een dagje in Hartlepool marina. We bezoeken nog wel het museum waar we het verhaal achter de monkey die op de marina staat lezen. Er blijkt een schip bij een storm te zijn gestrand waar nog 1 overlevende op werd aangetroffen. Men dacht dat dit een spion was vanuit frankrijk. Deze werd opgehangen. Dit bleek echter een aap te zijn. Later is er een lied van gemaakt en heeft de voetbalclub de “hanging monkey” als mascotte aangenomen.

De marina is naast een beton/ cement fabriek die veel herrie maakt gelegen en smorgens start ook nog een servey schip het aggregaat om 7:00 uur. Geen idee waarom maar wij zijn in ieder geval vroeg wakker. We gaan gauw weer verder naar het noorden.

 

Klussen in Whitby

 

Na een goede nachtrust gaan we eerst eens lekker douchen en op zoek naar de chandlery voor wat onderdelen. Deze blijkt aan het eind v/d parkeerplaats te zitten dus mooi makkelijk. Helaas zijn de filters en motorslang niet op voorraad maar ons wordt toegezegd dat deze de volgende dag in middag er zullen zijn. John gaat eerst maar eens kijken hoe en wat het zit met de slangen en waarom de motor geen diesel uit de dagtank krijgt. De achterkajuit wordt leeggehaald. Planken waaronder de slangen doorlopen eruit. Als snel bedenkt John zich en gaat de leidingen zo omleggen dat de diesel uit de hoofdtank rechtstreeks in de motor komt. De dagtank wordt leeggepompt in de jerrycans die we bij ons hebben. De slangen afgedicht en een stuk slang gebruikt om de diesel om te leggen. Als alles goed dicht zit wordt de motor gestart en deze loopt goed en ook de diesel gaat de juiste weg op. Geen lekkages. De diesel wordt in de hoofdtank vanuit de jerrycans gebracht. Fingers crossed dat dit ons probleem voor dit seizoen opgelost heeft. De achterkajuit van alle dieselsporen ontdaan dan kan de boel er weer in terug. S’ avonds trakteren we ons zelf op een etentje met een Engels toetje. We wandelen nog over de pier waar we naar binnen zijn gesleept. Na een mistige dag is de zon er toch nog bij gekomen.

 

De spullen zijn binnengekomen bij de Chandler zodat we iig reserveonderdelen hebben. We blijven nog een dagje in Whitby om eens rond te kijken en even langs de RNLI te lopen. We doen een donatie voor de hulp die we hebben gekregen en gaan dan de 190 traptreden op naar de Abbey. Er is nog flink wat mist dus heel veel uitzicht hebben we niet. Alles doet wel heel mystiek aan. Er loopt ook nog een Dracula rond die de scene compleet maakt. Bij de Brouwerij komen we de bemanning van de Dutch Rose tegen. Zij hebben ons binnengebracht zien worden. We drinken samen een biertje. S’avonds lopen we nog een stukje langs de rivier de Esk. Het is laagwater en dan staat er op dit stuk niet veel water meer voorbij de marina.

 

De oversteek naar Engeland met een verhaal

 

De gribfiles geven zuidoostenwind 3 tot 4 bft afnemend maandag en toenemend op dinsdag. Soms kans op een bui staat er op de navtex en dinsdagavond en woensdag weinig wind. Wel constant uit het zuidoosten. Wat de buien gaan doen kunnen we niet helemaal inschatten. Op de bracknell kaarten zien we niet een harde wind op onze route. We besluiten het erop te wagen en als het tegenvalt kunnen we Lowestoft als optie aanlopen wat een stuk korter is dan naar Newcastle upon Tyne. Voor 2 avonden staat er bereid eten in de koelkast we zijn er een soort van klaar voor.

We lunchen nog en dan gooien we rond 12:00 uur de touwen los. Op weg naar Engeland. De zon schijnt en er staat weinig wind. Een mooie start.

Als we buiten zijn staat de wind uit het noordwesten, uhhh, dat stond niet op de voorspelling maar maakt wel dat we noordelijk uitkunnen door het molengat langs Texel op met de stroom mee. Het is ook een beetje dampig in de lucht zodat we als we de gele boeienlijn kunnen verlaten als snel Texel niet meer zien liggen. We kunnen zeilen tot aan de eerste shippinglane. Dan valt de wind te ver weg om veilig over te kunnen steken. De motor wordt gestart om wat voortgang te houden. Als de zon onder gaat komt de wind gelukkig weer terug. De zee is zeer onrustig met een swell die ons flink heen en weer doet rollen met niet al te veel wind. Ons wachtritme zit er ook nog niet goed in en met het rollen is het ook niet relaxed slapen. We slapen beide wat korte momenten om toch een beetje wakker te kunnen blijven. Het is niet extreem druk op de shippinglanes daardoor kunnen we mooi op onze koers blijven. Na de tweede shippingline en nacht moeten we wel een keer extra gijpen om een boortoren te omzeilen. De boom zit in de fok en de preventer zit aan de giek. Met al dat geschommel en vlagerige wind hobbelen flink voort. In de ochtend komen we boven een flink windmolenpark van 20 bij 30 mijl. We zeilen er ten noorden overlangs. De zon is er na wat mist weer bijgekomen. We gaan toch nog redelijk voorspoedig de goede richting uit. Rond 10:30 uur zitten we op de helft naar New Castle zo’n 127 mijl afgelegd. We relaxen in de kuip met de stuurautomaat die ons op koers houdt erop. Na de opgebakken nasi en de zon die weer begint te zakken valt de wind weer wat weg. In de voorspelling staat afnemend 2-3 bft met dichte mist in de ochtend. John denkt dat het slim is om de motor te laten draaien om de accu’s op voldoende spanning te houden. De stuurautomaat staat flink te werken en we willen graag dat alle apparatuur het ook blijft doen. De wind valt nog verder weg dus dan alleen op de motor verder. Na een uur….. plop stopt de motor ineens. Wat is dat nu weer?? Lijkt op 2 jaar terug voor de zuid Engelse kust alsof de motor geen diesel krijgt. Dagtank zit nog vol die hebben we ook voor het starten van de motor aangevuld. Zeilen maar weer omhoog. Kunnen we in ieder geval sturen. Er komt ook weer iets meer wind dus houden we in ieder geval wat voortgang. Check of er iets in de schroef zit. Deze lijkt vrij en het geluid bij het stoppen leek er ook niet op dat er wat in de schroef zit. Motorruim open, John controleert de filters. Vervangt een dieselfilter maar die lijkt niet extreem vuil ook de waterscheidingsfilter is niet vervuild. Bijzonder wat kan het dan zijn? Het lijkt of er geen diesel van de dagtank naar de motor komt. Als de wind zo blijft kunnen we in ieder geval door naar New Castle en daar om hulp vragen. We proberen nog wat te slapen. De wind laat het soms wat afweten en de swell wordt er niet minder op. We rollen dan ook flink op de golven. Zou er dan toch lucht zijn gezogen in de slangen?? Als de wind nog verder wegvalt bekijken we hoe laat we Hartlepool aan kunnen lopen daar kan je alleen met +/- 3 uur rondom hoogwater naar binnen. Of Sonderland marina maar dat is nog een flink stuk verder. We besluiten om Hartlepool aan te lopen dat is nog een mijl of 16 en zetten de genaker zodra het licht is. Dan hebben we nog maar 3 knopen voortgang doordat we stroom tegen hebben en de wind niet heel constant is.

Als het 3 uur voor HW Hartlepool is proberen we daar de marina te bereiken voor assistentie we moeten nog 12 mijl we zouden het binnen 6 uur moeten halen. Helaas geen gehoor via telefoon en marifoon. Inmiddels hebben we wat stroomslurpers als de koelkast uitgezet om de stuurautomaat te kunnen blijven gebruiken en andere belangrijke stroomverbruikers. We besluiten toch maar de kustwacht op te roepen. Geen wind en stroom tegen wordt het lastig en ook dan nog als we een haven binnen willen lukt dat niet zonder motor.

Oproepen van de kustwacht op kanaal 16:

Wat is het issue? Wat is uw positie. Hoeveel personen? Bent u in paniek alles oke aan boord?

We beantwoorden de vragen rustig en we zijn niet in paniek. Wel zien we wat grote zeeschepen opdoemen maar die gaan ruim voor ons langs dus geen probleem. We drijven af en toe wat achter de genaker aan de goede kant op maar echt snel gaat het allemaal niet.

De kustwacht roept ons op met de mededeling dat de reddingsboot vanuit Whitby onze kant op komt om te assisteren. Toch wel een fijn gevoel dat de hulp in aantocht is. Als de genaker ook geen wind meer vangt alleen maar zeewater omdat deze continu volledig inzakt halen we deze er af. Soms is er een vlaagje zodat we met het grootzeil nog een beetje kunnen sturen. Echter helpt de stroom tegen al is die maar 0,5 knopen ook niet mee. De reddingsboot contact ons en geeft aan dat ze met 5 minuten bij ons zijn. Op onverklaarbare reden zien we ook geen ais signalen meer?? De AIS lijkt nog wel te werken.

Dan zien we een schip in volle vaart op ons afkomen en zien we dat het de reddingsboot is. We hebben het grootzeil geborgen. De leuvers hebben met het geklapper ondanks dat we giek hadden gefixeerd strepen op de mast gemaakt en 1 mastkar is uit het mastspoor getrokken. De RNLI boot Lois-Ivan komt naast ons en schat de situatie in. Wat is ons doel waar willen we heen, wat is slim? Aan boord van de reddingsboot wordt overlegd. Wij denken niet naar Whitby te kunnen i.v.m. onze diepgang. Na wat overleg komt de reddingsboot met de mededeling dat ze ons toch naar Whitby 10 mijl terug gaan slepen en dat het nu hoogwater is dus het prima moet kunnen. Wij gaan ervan uit dat zij weten wat ze doen dus prima.

Er wordt een boei met een lijn overgegooid waaraan de sleeplijn vastzit. We bevestigen deze op de punt op klampen waarna met een knoop 5-6 naar Whitby worden gesleept. Er is nog steeds geen wind maar wel een deining van af en toe 2 meter. Heel beheerst worden we Whitby binnengesleept en opgevangen aan de kade tussen de vissersschepen. De bemanning van de reddingsboot neemt afscheid en wij bedanken ze voor het in veiligheid brengen van ons en onze boot.  Afgelopen jaren hebben we veel medewatersporters geholpen maar nu hadden we toch echt zelf hulp nodig.

 

John loopt op aanwijzen van degene die ons opving naar de marina voor een sleep de marina in, we moeten nog door een brug, en voor ligplaats. Sam de havenmeester is super behulpzaam. We hebben ons ook niet gehouden aan de regels van de border control. Daar hadden we nu ff geen prioriteit voor. Bij de havenmeester blijkt de border control ook al contact met de havenmeester te hebben gehad. Je wordt dus wel degelijk in de gaten gehouden. Sam zorgt voor de gegevens aanleveren als wij dan zelf nog even bellen kan de gele vlag naar beneden en de gastenvlag voor Engeland in het want.

Dan eerst maar even slapen. Vanavond om 21:00 uur kunnen we pas door de brug en Sam gaat een sleep voor ons regelen de marina in.

 

We hebben lekker een aantal uur geslapen. Een soort van verlaat ontbijt of is het lunch. We hangen de genaker uit om te drogen. John loopt toch nogmaals de filters na, blaast de aanvoerslang vanuit de dagtank een keer door. Die lijkt wel eerst weerstand te geven en dan lukt het gewoon om door te blazen. Proberen om de motor te starten en ja hoor, hij loopt gelijk. Even flink door laten lopen. Kijken wat er gebeurt als we de dagtank vullen, alles lijkt naar behoren te lopen. Raar maar waar. We melden iig dat we op eigen kracht de brug vanavond door kunnen. Morgen wordt er dan weer verder gesleuteld.

 

Klaar om onder weg te gaan

 

De laatste was gedraaid. Huis opgeruimd en proviand aan boord gebracht. We zijn klaar voor vertrek.

In de verwachtingen zit nog weinig wind daarom eerst maar een dagje relaxen in de kuip na alles in gereed is gebracht. We liggen wel wat lager op de waterlijn.

We gaan eerst een paar dagen IJsselmeer bezeilen en dan lijkt het erop dat we maandag bij Den Helder naar buiten kunnen om naar Engeland over te steken. Op het Ijselmeer is het druk met de jeugdwedstrijden bij Workum. 

In Hindeloopen vangen we de waddentocht zeilers van de Houtrib op en toosten mee met de steiger borrel. De zon schijnt flink maar de wind is nog behoorlijk fris. De bemanning van de aquavit en de Ixion komen s ’avonds nog een kop koffie halen om ons uit te zwaaien.

Zondagochtend op tijd weg om rond 12:00 uur door de sluis bij Den Oever te gaan richting Den Helder. De sluiswachter maakt het nog even ingewikkeld om alleen het kleine deel van de sluis te willen gebruiken. Maar het gaat gelukkig allemaal goed. We kunnen het zoute water op.

In Den Helder is het niet druk, de havenmeester vangt ons op bij de langs steiger voor de overnachting. John komt in gesprek met een medezeiler die een vreemde lucht in de boot heeft hangen. John verdenkt de accu en loopt met hem mee om te bekijken wat er aan de hand is. De accu blijkt flink warm. John helpt de man deze te ontkoppelen. De man is super blij met de hulp. Als we terugkomen staat er als bedankje voor het advies en de hulp een sixpack in de kuip.

De weersvoorspelling ziet er nog goed uit alleen worden er wel wat buien voorspeld. Wat gaan die precies doen. 2 nachten doorhalen blijft toch een beetje spannend. Eerst maar een goede nachtrust dan bekijken we morgenochtend nogmaals de voorspellingen en besluiten dan of we gaan of nog een dagje wachten om naar Engeland over te steken.

Nieuw seizoen is begonnen

Afgelopen winter is er flink geklust op de kant. John heeft een boegschroef ingebouwd wat een flinke klus was die ook nog weersafhankelijk uitgevoerd moest worden. Op de werf werd alles gevolgd omdat het best bijzonder is dat dit zelf gedaan wordt. Ook best wel een spannende klus. Er moest een flink gat gezaagd worden onder de waterlijn en deze moet dan ook weer goed waterdicht afgewerkt worden. Een klus waar John de elastisiteit van zijn lichaam flink moest uitdagen. 

Daarnaast nog een aantal kleine klussen zoals een mangat in de dieseltank, een niveau meter in de dagtank om issues rondom de hoeveelheid diesel voorradig te beperken. Speling op de schroef verholpen. Anttifouling smeren en de romp poetsen etc.

Rond de Pasen ging de boot te water en met spanning geoefend met de boegschroef. Alles is waterdicht en de boegschroef doet het goed. 

De boot zover klaar gemaakt om hem naar de liplaats te varen. April is nog een koude en natte maand met af en toe flink wat wind. Heel veel is er dus nog niet gezeild.

We hebben ons plan gemaakt om rondje Engeland te gaan zeilen. Dit hebben we al eens gedaan in 2015 waar we met veel plezier op terug kijken. Op veel plaatsen zijn we maar kort geweest en hebben ook nog heel veel plaatsen overgeslagen die we graag nog willen bezoeken.

Voor vertrek alle benodigdheden aan boord en uiteraard voldoende proviand ( en zeker de pindakaas mag niet ontbreken) voor de eerste week.

Via dit blog gaan we proberen om er weer een leuk reisverslag van te maken zodat onze volgers mee kunnen genieten van ons nieuwe avontuur.